Zoeken

Goede thrillers, zonder meer

Ann Goossens
12 sep 2016
3 minuten om te lezen

Een heerlijk chocolade cakeje waar warme chocoladesaus (soufflé) uitloopt. Dat is de definitie van een moelleux au chocolat. Het uitzicht en de smaak van dit dessert is altijd hetzelfde en toch krijg ik iets heel anders voorgeschoteld. Het cakeje lijkt eerder op een brownie en de chocoladesaus is noch lopend noch warm. En hoewel het op het eerste zicht niet aan mijn verwachtingen voldoet, zit de smaak wel goed en eet ik het hele ding op. De thrillertrilogie van Pierre Lemaître doet me denken aan die moelleux au chocolat.

Pierre Lemaître en zijn thriller trilogie

Irène, Alex en Camille. Drie personages, drie boeken, één verhaal. Ik had al van Pierre Lemaître gehoord, niet als misdaadauteur, maar als de schrijver van de oorlogsroman ‘Au revoir là-haut’ (‘Tot ziens daarboven’). Toen bekend raakte dat hij een nieuw boek uit had en het deze keer een thriller betrof, was ik nieuwsgierig. Als dan blijkt dat mensen – familie, vrienden en zelfs de eigenaar van de boekenwinkel die ik platloop – hem aanprijzen, moest ik ze wel lezen. En zo begon mijn thrilleravontuur.

Kennismaking met de personages

Van de drie boeken is Irène zonder twijfel mijn favoriet. Het is het eerste boek en dat is één van de redenen waarom ik daar de beste herinneringen aan bewaar. Alles is nieuw. Tijdens het lezen van Irène leer je de personages kennen. Om te beginnen is er Armand een zeer gierige maar hard werkende speurder. Dan heb je Louis een slimme, knappe jongeman met een wispelturige lok haar en veel geld op zijn bankrekening. Maleval is net als Louis knap en jong, maar beschikt over een lager IQ en veel minder geld, toch moet hij de vrouwen van zich afslaan. Commissaris Le Guen is een grote, dikke man die het team indekt en begeleidt wanneer nodig. Eén trede lager in de politie hiërarchie, staat inspecteur Camille Verhoeven. Deze inspecteur is klein van gestalte -1m45cm om precies te zijn- maar zijn daden en reputatie spreken voor zich. Hij krijgt veel respect van zijn team, gaat volledig op in zijn werk. Doe daar nog een uitmuntend tekentalent en een vrouw waar hij zielsveel van houdt, bovenop en je hebt je verhaal. Irène, Camille’s vrouw is lief en zorgzaam. Niemand kent de inspecteur zo goed als zij. Het is in dit boek, dat hun liefde op de proef wordt gesteld.

Zonder nog meer details te verklappen wil ik toch even kwijt dat Lemaître me met zijn drie boeken niet helemaal weet te bekoren. Ik lees graag thrillers, maar ze moeten wel thrillen. Ik ben een grote fan van de Mo Hayder en haar verhalen jagen me echt de stuipen op het lijf. Waar ik wel van hou is de manier waarop hij zijn personages schetst, namelijk met liefde en passie. Ik weet dus niet of ik de trilogie als een must read zou bestempelen, maar als je houdt van gewoon goede thrillers dan ben je bij hem aan het juiste adres. Hij neemt je ongetwijfeld mee op een spannend avontuur zonder dat je er ’s avonds van wakker ligt. Net als bij die moelleux au chocolat, vond ik het moeilijk om er op het eerste zicht door verleid te worden, maar de smaak was griezelig lekker.