Carlos Ruiz Zafon sluit zijn vierluik af met 'Het labyrint der geesten'
- Ann Goossens
- 5 mrt 2018
- 2 minuten om te lezen
Het is van de Harry Potter tijd geleden dat ik nog zo hard uitgekeken heb naar het uitkomen van een boek (ahh memories). Maar de release van ‘Het labyrint der geesten’ van Carlos Ruiz Zafon stond met stip in mijn agenda. Toen ik vernam dat hij ook een bezoek ging brengen aan De Boekenbeurs in Antwerpen, wist ik dat ik daar mijn exemplaar moest gaan halen.
Meer als een uur heb ik in de rij gestaan om het sluitstuk ‘Het labyrint der geesten’ van Zafon te laten signeren en het was het waard. Een gehandtekend exemplaar van één van mijn topschrijvers of all time, in mijn boekenkast hebben staan, is een triomf. Maar laat het me nu over het boek zelf hebben.
Mysterieus Barcelona
Met meer dan 800 pagina’s krijg je veel Zafon voor je geld en dat is net wat ik nodig heb. Net zoals de vorige boeken van zijn hand, zit je ook met ‘Het labyrint der geesten’ meteen in het verhaal. Soms moest ik even mijn hersenen pijnigen om na te gaan hoe de personages nu weer juist heten en wat hun functie nu weer was, maar het komt allemaal snel terug. Bovendien is Zafon een meesterverteller die je zonder problemen meeneemt in het donkere, mysterieuze Barcelona. Een nieuw personage doet haar intrede, Alicia Gris. En ze is niet van de minste. Laat het me houden op, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. De andere personages zoals Daniel Sempere en Fermin vullen het boek mooi aan.
Niet mijn favoriete boek, wel mijn favoriete schrijver
In alle eerlijkheid, Carlos Ruiz Zafon is in mijn ogen een pracht van een schrijver, waar maar weinig aan kunnen typen. Toch vind ik zijn laatste boek, het minste van de vier. Ik kan niet meteen zeggen waarom. Heeft het te maken met het feit dat er veel tijd (5 jaar) zat tussen de boeken en het al te ver weg zat? Of komt het door de personages? Hoewel ik Alicia Gris een sterke vrouw vind, vond ik ze niet een typisch Zafon personage en dat gaf in mijn hoofd een rare combinatie met de zachtaardige Daniel en goedlachse Fermin.
Anyway, ‘Het labyrint der geesten’ blijft een straf en o zo mooi geschreven boek, dat als 100% fan je het gewoon moet gelezen hebben. Ik kijk in ieder geval al uit naar zijn volgend boek en hopelijk moet ik daar niet opnieuw 5 jaar op wachten.
Comments