Zoeken

IT, de clown die me niet aan het lachen brengt, noch de stuipen op het lijf jaagt

Ann Goossens
22 nov 2017
3 minuten om te lezen

Er zijn zo van die boeken die zo massaal gehypet worden dat je ze ofwel moet lezen of net volledig moet negeren. Ik denk aan ‘Het Smelt’ van Lize Spit. Er is volgens mij geen week in 2015 -2016 voorbij gegaan zonder dat haar naam ergens viel. Met als gevolg dat ik het boek nog altijd niet gelezen heb en het ook niet hoog staat op mijn want to read lijstje. Het kan zijn dat ik hierdoor een groot gat in mijn cultuur oploop, maar dat risico wil ik wel nemen.

In elk geval, Stephen King is een auteur die enorm in de belangstelling staat. Er zijn maar weinig mensen die nog geen boek van hem gelezen hebben en nog minder die nog nooit van de schrijver gehoord hebben. Aangezien hij actief is in het thrillermilieu en ik af en toe kan genieten van een portie bang makerij, ging ik mijn kans wagen. En natuurlijk meteen met een klepper van 1168 pagina’s, 'IT'. Op zich nog geen probleem mee, ik heb met Tolstoj, Dostojevski en Zafón ook al dikke boeken gelezen. Bovendien verwachte ik me aan een goed verhaal en flink wat horror. Jammer genoeg bleef ik daar op mijn honger zitten.

De clown, de lichtbundel of de spin?

Stephen King staat voor mij gelijk aan een goed en aangrijpend begin dat je meteen meesleurt, dan vlakt hij wat af om gaandeweg met ups en downs terug te komen om dan met een ongeloofwaardig einde af te komen. Er zaten af en toe zeker en vast schrikwekkende stukken bij, maar het meeste van de tijd zat ik eigenlijk te wachten tot er iets adembenemends ging gebeuren (wat bijna nooit het geval was). Toen op het einde bleek dat die schrikwekkende clown die (let op spoiler alert) graag kindjes lust en verminkt een hoop lichtbundels en een grote spin bleek te zijn, was hij mij helemaal kwijt. Ik wil geloven dat die clown de vorm aanneemt van datgene dat je het meest schrik aanjaagt (ik ben een Harry Potter-fan dus ik herken een boggart/ boeman als ik er eentje zie) maar om dan achteraf met een duffe science fiction uitleg te komen vind ik om eerlijk te zeggen ongeloofwaardig en gemakkelijk. Het leek mij alsof hij er na 1000 pagina’s genoeg van had en maar snel een uitleg probeerde te verzinnen voor zijn clown.

Ik weet dat ik hiermee misschien veel die hard Stephen King fans tegen de schenen shop, maar het is niet zo dat ik zijn boeken slecht vind, integendeel het verhaal waar hij hier voor 'IT' bijvoorbeeld opkomt is echt schrikwekkend en maakte dat ik het boek wilde lezen (dat en het feit dat het boek voor een 2e maal verfilmd is) maar hij kan mijn aandacht niet vasthouden en hij maakt zijn verhaal niet af met een verrassend einde. En dat vind ik jammer, want hij begint goed en verzint goede personages, Richie was ongetwijfeld mijn favoriet.

Science fiction, nee bedankt

Ik weet niet of dit mijn laatste Stephen King zal zijn, om iemand af te schrijven op 1 boek is wat kortzichtig, maar het is wel de laatste keer dat ik een science fiction boek lees. Daar heb ik (geloof het of niet) te weinig fantasie voor.

PS: na het lezen van het boek, heb ik natuurlijk ook de film gezien. Niet degene die nu in de cinema te zien, is maar die uit 1990 van regisseur Tommy Lee Wallace met Tim Curry als Pennywise de clown.